Photo credit: www.odemisbirgi.com
Unutursam Fısılda sinemada oynadığı zaman hiç ilgimi çekmemişti. Ne bileyim oyunculardan hiç biri beni çok cezbetmediği gibi (Mehmet Günsuru hariç tutuyorum şu an) konusunu bile okumamıştım bir kaç fotoğrafı görünce internette (kostümler, saçlar filan çok itici gelmişti). Öte yandan Çağan Irmak (yada diğer adıyla "ağlatan yönetmen") bana sinemada keyifli zamanlar geçirtmişti Babam ve Oğlum, ağlamaktan öte resmen izlerken böğürdüğüm - ve bu halde tek başıma olmadığım, zira bütün sinema aynı şekilde sesli sesli ağlıyordu-, Issız Adam çok göz yaşı dökmesemde beraber gittiğim arkadaşımı benden daha çok etkilemesi ve çok az göz yaşı döktüğünü gördüğüm bu kişi zırıl zırıl ağlatması ile aklımda kalan filmleri. Neyse bu filme bir ara başlamıştım, önümde olduğu için ve Türk filmi izlemek istediğim için ama biraz sıkıcı geldi bana ve bir yerde takılınca 20. dk. civarında vazgeçtim. Dün yeniden döndüm ama biraz hata ettim galiba çünkü bugün gözlerim hala kırmızı ve göz kapaklarım şişlikten gözümün önüne düşecek sanki. Yine böğüre böğüre ağladım bütün gece filmi izlerken. Aslında epey kusuru olan, biraz fazla yayılmış bir filmdi ama duygusal bam tellerine öyle güzel bastı ki, hele sonunda, salya sümük bitirdim. Ağlamak isteyenlere kesinlikle tavsiye ederim.
No comments:
Post a Comment